Δαίμονος

Δαίμονα κικλήσκω μεγάλαν ηγήτορα φρικτόν,

μειλίχιον Δία, παγγενέτην, βιοδώτορα θνητών,

Ζήνα μέγαν, πολύπλαγκτον, αλάστορα, παμβασιλήα,

πλουτοδότην, οπόταν γε βρυάζων οίκον εσέλθηι,

έμπαλι δέ τρύχοντα βίον θνητών πολυμόχθων:

εν σοί γάρ λύπης τε χαράς κληίδες οχούνται.

τοιγάρ τοι, μάκαρ, αγνέ

πολύστονα κήδε' ελάσσας,

όσσα βιοφθορίην πέμπει κατά γαίαν άπασαν,

ένδοξον βιοτής γλυκερόν τέλος εσθλόν οπάζοις.

Thee, mighty-ruling, Daemon dread, I call,

Mild Jove, life-giving, and the source of all:

Great Jove, much-wand'ring, terrible and strong,

To whom revenge and tortures dire belong.

Mankind from thee, in plenteous wealth abound,

When in their dwellings joyful thou art found;

Or pass thro' life afflicted and distress'd,

The needful means of bliss by thee supprest.

'Tis thine alone endu'd with boundless might,

To keep the keys of sorrow and delight.