Δαίμονος


Δαίμονα κικλήσκω μεγάλαν ηγήτορα φρικτόν,
μειλίχιον Δία, παγγενέτην, βιοδώτορα θνητών,
Ζήνα μέγαν, πολύπλαγκτον, αλάστορα, παμβασιλήα,
πλουτοδότην, οπόταν γε βρυάζων οίκον εσέλθηι,
έμπαλι δέ τρύχοντα βίον θνητών πολυμόχθων:
εν σοί γάρ λύπης τε χαράς κληίδες οχούνται.
τοιγάρ τοι, μάκαρ, αγνέ

πολύστονα κήδε' ελάσσας,
όσσα βιοφθορίην πέμπει κατά γαίαν άπασαν,
ένδοξον βιοτής γλυκερόν τέλος εσθλόν οπάζοις.

Thee, mighty-ruling, Daemon dread, I call,
Mild Jove, life-giving, and the source of all:
Great Jove, much-wand'ring, terrible and strong,
To whom revenge and tortures dire belong.
Mankind from thee, in plenteous wealth abound,
When in their dwellings joyful thou art found;
Or pass thro' life afflicted and distress'd,

The needful means of bliss by thee supprest.
'Tis thine alone endu'd with boundless might,
To keep the keys of sorrow and delight.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου